Pokuta i pojednanie

Rachunek sumienia to nie jest wyliczanie swoich grzechów. Pierwszym jego punktem, jest zobaczenie jak Pan Bóg działa konkretnie w moim życiu. 

Zadaj sobie pytanie, gdzie w tym dniu była obecna Boża Łaska?

„Dziękować” w języku biblijnym oznacza „być dla kogoś źródłem radości”. Dziękuje ten, kto przeżywa radość, kto uczy się radości.

Co kieruje moim życiem? Czy jest to chęć przeżycia przygody, czy raczej przygnębienie i znużenie?

Za co mogę dziś podziękować?

Poproś o łaskę poznania swoich grzechów, i siłę do odrzucenia ich. 

Chodzi o wewnętrzne odczucie, że grzech jest źródłem nieszczęścia dla mnie samego i dla innych.

Które z Twoich grzechów sprawiają Ci najwięcej cierpienia i bólu?

Poproś, aby Pan pokazał Ci związek między grzechem, a Twoim cierpieniem.

Przypomnij sobie pragnienia, jakie pojawiały się w Tobie dzisiaj.

Jakie było ich źródło? Ku czemu one prowadziły?
Jakie tendencje zauważasz w sobie? 

Opowiedz o nich Panu Bogu.

Przebaczenie dotyka zawsze tego, co nas najbardziej boli w relacji z innymi. Dlatego może jest to takie trudne. 

Czy poczułem się dziś skrzywdzony? A może to ja dziś kogoś skrzywdziłem?

Na ile jest we mnie żywe pragnienie pojednania?

Przebaczenie, to coś więcej niż zapomnienie krzywdy. Tak naprawdę, to dokonać tego może w nas tylko Bóg. 

Poproś, aby to Pan Bóg wziął na siebie ciężar za Twoje zło.

Zastanów się też, jakie jest źródło Twojego grzechu.

Przejdź teraz wszystkie punkty ignacjańskiego rachunku sumienia. 

Zacznij od dziękczynienia za osoby, wydarzenia i słowa, których doświadczyłeś ale i które ofiarowałeś innym. Zobacz jak w nich przejawia się Boża obecność. 

Następnie przeproś za każdą łaskę, którą zmarnowałeś, za każde zło, za każdy moment niewierności.

Poproś też o siłę na kolejny dzień. O łaskę odrzucenia zła i wierność dobru.