25 marca w uroczystość Zwiastowania Pańskiego już od wielu lat ponawiana jest w naszej parafii inicjatywa Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. W tym jednak roku, w związku ze stanem epidemii uroczyste przyrzeczenie zostało przełożone na termin późniejszy, o czym parafianie mają być poinformowani w ogłoszeniach.
W takich jak ten przypadkach, gdy nie ma warunków do uroczystego złożenie go w kościele z pełnym ceremoniałem, przyrzeczenie Duchowej Adopcji może być też składane prywatnie przed krzyżem, najlepiej w któreś święto Matki Bożej. I do tego serdecznie namawiamy, np. w najbliższą uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Mamy nadzieję, że gdy sytuacja związana z epidemią koronawirusa będzie już dla nas wszystkich historią, będzie okazja do tego, by takie prywatne przyrzeczenia potwierdzić w sposób uroczysty, tym razem wobec wspólnoty, w świątyni parafialnej.
Poniżej garść informacji dotyczących samej inicjatywy i złożenia przyrzeczenia.
Pełna poprawna nazwa inicjatywy brzmi: „Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą”. Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza. Istota Duchowej Adopcji wynika z osobistego: modlitewnego i uczynkowego wstawiennictwa do Jezusa Chrystusa osoby adoptującej duchowo, wstawiennictwo o pomoc w ratowaniu od zagłady jednego nieznanego, lecz wybranego przez Boga-Dawcę Życia zagrożonego aborcją dziecka. Trwa przez okres 9 miesięcy.
Duchową Adopcję rozpoczynamy od złożenia przyrzeczenia, które powinno być składane w sposób uroczysty w kościele. Warunkowo można składać przyrzeczenie adopcyjne również prywatnie, przed krzyżem lub obrazem świętym.
ROTA PRZYRZECZENIA DUCHOWEJ ADOPCJI
Najświętsza Panno, Bogurodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci. Wiedzion(a)y pragnieniem niesienia pomocy nienarodzonym, postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia… biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Amen.
Moimi zobowiązaniami adopcyjnymi będą: jedna tajemnica Różańca Świętego, moje dobrowolne postanowienia, oraz poniższa codzienna modlitwa „Panie Jezu”, którą teraz po raz pierwszy odmówię…
TEKST CODZIENNEJ MODLITWY „PANIE JEZU”
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem świętego Józefa – Człowieka Zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu, proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady i które duchowo adoptowałem. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby zachowali je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Adoptujemy każdorazowo tylko jedno nieznane nam dziecko zagrożone aborcją. Pan Bóg-Dawca Życia zna jego imię i On sam nam je wybiera. Postanowienia dodatkowe (dodatkowe praktyki) są uzupełnieniem Duchowej Adopcji. Są dobrowolne, lecz są chętnie widziane i praktykowane, ponieważ często stanowią potrzebę większego zadośćuczynienia, dziękczynienia, bądź wyproszenia łask u Bożej Opatrzności. Żeby podjęte postanowienia praktyk skutecznie i do końca wykonać, najlepiej jest podjąć jedną lub najwyżej dwie praktyki. Może się zdarzyć, że zapomnimy lub zaniedbamy nasze zobowiązania adopcyjne. Długa przerwa, na przykład miesięczna, przerywa Duchową Adopcję i wymaga podjęcia jej od początku. Należy wtedy odbyć spowiedź, ponowić przyrzeczenia i starać się ich dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcje kontynuować, przedłużając praktykę o ilość dni opuszczonych.
Za: www.duchowa-adopcja.pl
