Do 1945 r.
W roku 1925 kardynał Adolf Bertram, Arcybiskup Metropolita Wrocławski, erygował na Grabiszynku samodzielne duszpasterstwo parafialne w granicach parafii św. Elżbiety. Zarząd miejski Wrocławia wyznaczył do sprawowania mszy św. kaplicę cmentarną na starym grabiszyńskim cmentarzu wiejskim przy dzisiejszej al. Hallera za opłatą komornego 2 marek niemieckich w niedzielę i 50 fenigów w dni powszednie. Opiekę nad nabożeństwami sprawowała parafia św. Elżbiety.
Mianowany zostałem samodzielnym duszpasterzem dla Grabiszynka z tytułu rektora kościoła [pisze ks. Dziekan Pelz – pierwszy proboszcz parafii św. Klemensa – w swojej odezwie jubileuszowej na 25. lecie parafii (1925 – 1 maja – 1950) z Au nad Innem do rozproszonych po II po całym świecie parafian] – i otrzymałem mieszkanie na osiedlu „Eichborngarten” przy ulicy Księżowskiej 15. Pierwsza Msza św. została ustalona z księdzem Zimbal’em, proboszczem parafii św. Elżbiety, na dzień 1 maja [1925 roku]. Na pierwszą Mszę św. przyszły 33 osoby: wyspowiadano jedną, a pięciu udzielono Komunii św. Wieczorem na nabożeństwie majowym kaplica była już przepełniona.
Na początku odprawiano w niedziele i święta tylko dwie Msze św.; w niedługim natomiast czasie dodano jeszcze i trzecią, którą z reguły odprawiał o. superior Keuchen TJ [jezuita]. W cieniu starych drzew odbyła się pełna nastroju procesja Bożego Ciała, zaś procesja w przeddzień Zaduszek z błogosławieństwem mogił podziałała ujmująco; całkiem szczególne natomiast wrażenie wywarła pasterka odprawiona w noc Bożego Narodzenia na peryferiach przed bramami miasta. Małą, stosowną do miejsca, szopkę umieszczono nad ołtarzem. Nic więc dziwnego, że za działalnością osiedla, zakrojoną na wielką skalę, następował szybki przyrost ludności, co walnie przyczyniło się do wzrostu naszego samodzielnego duszpasterstwa parafialnego; pod koniec pierwszego roku działania do 1500 dusz.
Podjęto natychmiast dwa wielkie projekty: po pierwsze – kupno centralnie położonego terenu do budowy koniecznie potrzebnego kościoła; po drugie – urządzenie wyznaniowej (katolickiej) szkoły podstawowej, ponieważ wcześniej istniejącą na miejscu szkołę przeniesiono do miasta, co było związane, z powodu drogi, z nadmiernym wysiłkiem dla dzieci .
Z uwzględnieniem dalszej i szybkiej rozbudowy tej części miasta znalazł się po długich naradach i pertraktacjach z miastem i właścicielami na Grabiszynku centralnie położony plac pod budowę nowego kościoła między cmentarzami a dzisiejszą aleją Pracy. Nabyto go za 20 000 marek, które pożyczył ks. kardynał Adolf Bertram. Dobrze działający komitet budowy kościoła, huczne uroczystości parafialne, niezliczone listy z prośbą o jałmużnę i niektóre większe ofiary przyniosły 80 000 marek.
„Zrzeszenie katolickich wspólnot parafialnych Wrocławia” poręczyło za potrzebny kapitał, by już w roku 1927 było można przystąpić do budowy nowego kościoła, a w następnym, dnia 25 listopada 1928 roku, arcybiskup metropolita wrocławski kardynał Adolf Bertram mógł konsekrować nową świątynię pod wezwaniem św. Klemensa Dworzaka, niemieckiego apostoła Warszawy i późniejszego wielkomiejskiego duszpasterza Wiednia (ur. 26.12.1751 w Tasswitz na Morawach, zmarł 15.03.1820 w Wiedniu). Cała budowa kościoła z plebanią i pomieszczeniami pod kościołem, łącznie z kosztami nadzwyczajnymi jak: opłaty mieszkańcom przy dzisiejszej ulicy Inżynierskiej [rejon bloków], opłaty architekta itp. wyniosła równo pół miliona marek.
Po 1945 r.
Budynek, obecnie służący nam jako świątynia, pierwotnie nie był budowlą sakralną. Właściwy kościół pod wezwaniem św. Klemensa Hofbauera już nie istnieje. Został całkowicie zniszczony w 1945 roku podczas zdobywania Festung Breslau. Znajdował się na obszarze obecnej ulicy Inżynierskiej, na optycznym zamknięciu dzisiejszej ulicy Makowej. Na tym terenie wybudowano Szkołę Podstawową nr 109.Gdy w drugiej połowie 1945 roku Polacy zaczęli osiedlać się we Wrocławiu, posługę duszpasterską dla mieszkańców osiedla Grabiszyn-Grabiszynek sprawowali kapłani niemieccy: ks. Pelz i ks. Klose. Początkowo, do grudnia 1945 r., nabożeństwa odbywały się w nieistniejącej już kaplicy cmentarnej (do lipca 1946 w języku polskim i niemieckim, ponieważ w tym czasie mieszkali tu jeszcze także Niemcy). Kaplica znajdowała się na terenie dzisiejszego parku u zbiegu starego skrzyżowania obecnych ulic Grabiszyńskiej i Hallera. Pierwszą Mszę Święta dla Polaków odprawił tam ksiądz kanclerz Przybyła. Największym kłopotem okazał się brak świątyni. Spalone mury dawnego kościoła nie nadawały się do remontu. Tuż obok znalazł się jednak budynek spełniający warunki konieczne do stworzenia kaplicy. Był to dawny dom gminy ewangelickiej pw. Trójcy Świętej. Zbudowano go w latach 1928-1930 według projektu konkursowego P. Kleina i G. Wolfa. Na parterze znajdowały się pomieszczenia parafialne, a na piętrze mieściła się sala zebrań, pełniąca też rolę tymczasowego kościoła. W pobliżu miała być wybudowana świątynia ewangelicka zaprojektowana jako stylizowana na gotycką trzynawowa bazylika z dwoma wieżami. Zamierzeń tych wskutek działań wojennych nie zrealizowano. Po kapitulacji Festung Breslau w obecnej kaplicy dolnej znajdowały się przyrządy do gimnastyki, górną w czasie wojny zamieniono na teatr.W zabudowaniach jezuici urządzili dwie kaplice. Najpierw po przeprowadzeniu remontów zamieniono dawną kaplicę protestancką na katolicką pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa (kaplica górna). W 1959 r. przystosowano również salę gimnastyczną na kaplicę dolną.Całość była mocno zrujnowana: dach podziurawiony, okna bez szyb, drzwi bez zamków, schody uszkodzone, ale budynek nie był wypalony. Jezuici wystąpili do Tymczasowego Zarządu Państwowego we Wrocławiu o przyznanie go na potrzeby Kościoła rzymskokatolickiego. Okazało się to możliwe dopiero po przekazaniu praw do tej nieruchomości, co stało się w październiku 1945 roku (20 X 1945 przez prezydenta miasta, a 24 XI 1945 przez przedstawiciela Konsystorza Polskiego Kościoła Ewangelicko-augsburskiego – Wiktora Niemczyka na ręce o. Walentego Prokulskiego, pierwszego formalnego administratora parafii św. Klemensa Dworzaka, który w tym miejscu chciał odtworzyć sławny jezuicki zakład naukowo badawczy w Chyrowie – najlepiej przed wojną wyposażone gimnazjum w Polsce).Remont budynku sprawiał wiele trudności. Nie można było dostać dachówki i dziury załatano blachą. Brakowało pieniędzy na szklarzy. Olbrzymią część pracy wykonali nieodpłatnie, robotnicy z „Pafawagu”, ponieważ już wówczas zapadła decyzja, że Grabiszynek będzie osiedlem zamieszkanym przez pracowników tej fabryki. Większość wyposażenia kaplicy dostarczyli okoliczni mieszkańcy. Przynosili krzesła znalezione w wypalonych budynkach lub na strychach, podobnie święte obrazy. Tabernakulum za pozwoleniem zwierzchnich władz kościelnych przywieziono z rozbitego kościoła Księży Oblatów. Pierwszy krzyż z metalu oraz kratę do dziś przedzielającą górną kaplicę wykonali spawacze z „Pafawagu”. Konfesjonały były prowizoryczne – ścianka przedłużająca zwykły klęcznik i krzesło dla kapłana. W grudniu 1945 roku, tuż przed Bożym Narodzeniem, świątynia była gotowa na przyjęcie Najświętszego Sakramentu. Przeniesiono go w uroczystej procesji z cmentarnej kaplicy.
Niedługo potem próbowano odebrać parafii konsekrowany już budynek i zamienić go na dom kultury dla pracowników „Pafawagu”. W zastępstwie na świątynię partyjne władze zaproponowały nieistniejącą już kaplicę-mauzoleum daleko, w głębi dawnego cmentarza. Ostatecznie jednak kościół nie został przeniesiony. W czerwcu 1946 roku do rezydującego na terenie parafii, o. Stefana Kuśmierza dołączyli nowi jezuici: o. Edward Jasiewicz i o. Franciszek Chromik, a miesiąc później – ojcowie Andrzej Miączyński i Franciszek Piątek.
Tekst ze specjalnego numeru Głosu Pocieszenia, czerwiec 2010, przygotowany przez bs na podstawie artykułu Iwony Kubiś (GP listopad 2007) oraz „Encyklopedii wiedzy o jezuitach” – (opr. Ludwik Grzebień SJ, Kraków 2004).
Proboszczowie parafii św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu po 1945 roku
Urodzony 4 V 1888 w Głobikówce k. Jasła, święcenia kapłańskie przyjął 5 V 1918 w Krakowie, zm. 26 IV 1968 w Krakowie. Studiował Pismo św. w Rzymie 1920-24 i Jerozolimie 1924-25. Profesor Pisma św. oraz języka greckiego i hebrajskiego w Krakowie 1925-26 i Lublinie 1926-39. Podczas II wojny światowej zorganizował w Lublinie studia teologiczne poza kolegium Bobolanum. Wysiedlony w 1940 z Lublina był superiorem w Otwocku 1940-41, następnie profesorem Pisma św. w Nowym Sączu 1941-42, Lwowie 1942-43 i Starej Wsi 1943-45. W 1945 r. osiadł we Wrocławiu jako administrator parafii św. Ignacego i św. Klemensa 1945-46; mając znaczne uprawnienia kościelne przyczynił się do powstania organizacji kościelnej, w tym jezuickiej, na Dolnym Śląsku. Profesor Pisma św. w Starej Wsi 1947-50, w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym we Wrocławiu 1950-51, Krakowie 1951-55 i Warszawie 1955-60. Wizytator prowincji jezuickich w Polsce 1960-61. Tłumacz Pisma św. z języka greckiego w Biblii Tysiąclecia, redaktor Pisma św. w tłumaczeniu Jakuba Wujka oraz autor wielu rozpraw na tematy biblijne.
Urodzony 16 VIII 1911 w Draganówce k. Tarnopola, święcenia kapłańskie przyjął 18 VI 1939 w Lublinie. Wychowawca w Chyrowie 1934-36, operariusz w Krakowie i Stanisławowie, superior we Wrocławiu 1946-51, operariusz w Kłodzku i Wrocławiu, superior i administrator parafii we Wrocławiu 1957-58 i Kłodzku 1958-67, duchowny w Opolu 1967-2006. Zm. 21 II 2006 r. w Opolu.
Urodzony 11 XII 1914 w Draganówce k. Tarnopola, święcenia kapłańskie przyjął 8 IX 1942 w Nowym Sączu, zm. 13 II 1980 w Krakowie. Studiował geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim 1938-39 i 1944-47. Redaktor „Wiadomości z Prowincji” 1947-48, dyrektor Domu Chłopców w Radlnej 1949-50, operariusz we Wrocławiu 1950-51, superior i proboszcz we Wrocławiu 1951-57, duchowny w Krakowie 1958-63, rektor w Krakowie 1963-66 oraz sekretarz prowincjała 1967-80.
Urodzony 16 V 1912 w Żeleźnikowej k. Nowego Sącza, święcenia kapłańskie przyjął 22 II 1940 w Krakowie, zm. 13 V 1979 w Nowym Sączu. Profesor egzegezy biblijnej oraz teologii moralnej w Starej Wsi 1942-44, następnie teologii moralnej i prawa kanonicznego 1944-45, etyki i socjologii 1945-46 oraz egzegezy biblijnej i języka hebrajskiego 1946-47 w Nowym Sączu. Operariusz w Krakowie 1947-50, Kłodzku, Piszkowicach i Wojborzu 1950-58, superior we Wrocławiu 1958-63, operariusz i kapelan sióstr zakonnych w Nowym Sączu 1963-79.
Urodzony 8 X 1923 w Chodorowie k. Drohobycza, święcenia kapłańskie przyjął 31 VII 1956 w Warszawie, zm. 21 II 1982 w Starej Wsi. Studiował filozofię w Krakowie 1948-51 oraz teologię w Warszawie 1952-56. Duszpasterz młodzieżowy i akademicki 1959-62 oraz superior 1962-66 we Wrocławiu, dwukrotnie pracownik Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego 1968-69 i 1974-76, rektor kolegium w Krakowie 1969-72, w końcu dwukrotnie duchowny kleryków i sióstr służebniczek w Starej Wsi 1972-74 i 1976-82. Ceniony rekolekcjonista dla księży i sióstr zakonnych.
Urodzony 20 XI 1921 w Trzanowicach k. Cieszyna, święcenia kapłańskie przyjął 16 IV 1950 w Warszawie. Operariusz i katecheta w Czechowicach 1953-55, Krakowie 1955-58 i Wrocławiu 1958-78; tamże superior i proboszcz 1966-78, rozbudował plebanię i wzniósł dom katechetyczny; ponownie operariusz i katecheta w Gliwicach 1978-86 i Wambierzycach 1986-87. Od 1987 – spowiednik w Krakowie. Dzięki jego staraniom m.in. wybudowano dom katechetyczny, rozbudowano dom zakonny, położono nową posadzkę w dolnej kaplicy, wykonano freski w prezbiterium (Siewca), oddano do użytku salkę dla Duszpasterstwa Akademickiego „Kana”, zapoczątkowano pracę biblioteki parafialnej i poradni rodzinnej, powołano do życia chór „Ornament”, wspólnotę „Rodzina Rodzin”, zbudowano organy w górnym kościele, a 26 X 1977 r. abp Henryk Gulbinowicz metropolita wrocławski, dokonał uroczystej intronizacji odnowionego obrazu w przystosowanym do tego dolnym kościele, poświęconym Matce Bożej Pocieszenia.
Urodzony 3 VI 1945 w Kolbuszowej Górnej, święcenia kapłańskie przyjął 31 VII 1971 w Warszawie. Studiował filozofię w Krakowie oraz teologię w Warszawie. Wikariusz i katecheta w Nowym Sączu i Kłodzku 1971-78. Proboszcz i superior we Wrocławiu 1978-87 i w „parafii kolejowej” NSPJ w Nowym Sączu 1987-89. Katecheta w bytomskiej parafii NSPJ 1989-92, proboszcz i superior 1992-99. Zm. 14 II 1999 r. w Bytomiu. W okresie stanu wojennego działacz opozycyjny na terenie Wrocławia. W okresie jego „proboszczowania” m.in. rozebrano ścianki, drzwi i pokoików na tyłach górnego kościoła, pociągnięto nagłośnienie z kościoła do salek katechetycznych i na zewnatrz, odnowiono freski na suficie górnego kościoła i namalowano je pod chórem, zrobiono nowe ławki w kaplicy dolnej (br. Antoni Wąsacz SJ), nowe konfesjonały, stworzono salkę dla oazy w przyziemiu kościoła, wykonano nowe drzwi wejściowych do kościoła, zmieniono ogrodzenie od strony placu kościelnego, wyłożono granitem prezbiterium górnego kościoła, powołano do życia Duszpasterstwo Ludzi Pracy, przeniesiono obraz Matki Bożej Pocieszenia do górnego kościoła.
Urodzony 29 IX 1952 w Dąbrówce Polskiej k. Nowego Sącza, święcenia kapłańskie przyjął 31 VII 1979 w Gliwicach. Studiował filozofię w Krakowie i teologię w Warszawie. Operariusz i katecheta w Bytomiu 1981-84, prefekt kleryków w Krakowie 1984-86, proboszcz i superior we Wrocławiu 1987-92, 1992 – w Grecji jako duszpasterz polonijny, obecnie proboszcz w parafii w Chmielnickim na Ukrainie. Z jego inicjatywy m.in.: przebudowano prezbiterium – położono ceglane wykończenie (ze względu na wady technologiczne – później je otynkowano), zostało założone parafialne pismo: „Głos Pocieszenia”.
Urodzony 6 III 1954 we Włosienicy k. Oświęcimia, święcenia kapłańskie przyjął 31 VII 1981 w Kłodzku. Studiował filozofię w Krakowie 1975-77, teologię w Warszawie 1978-83 oraz homiletykę na ATK w Warszawie. Katecheta w Nowym Sączu. Proboszcz i superior we Wrocławiu 1992-93. Kapelan klinik w Krakowie od 1994. Od 2001 r. w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bytomiu opiekuje się świetlicą środowiskową im. św. Stanisława Kostki.
Urodzony 19 IX 1946 w Przysietnicy k. Brzozowa, święcenia kapłańskie przyjął 15 VIII 1972 w Starej Wsi. Zmarł 11 II 2009 r. w Nowym Sączu. Studiował filozofię w Krakowie 1967-69 i teologię w Warszawie 1969-73. Duszpasterz i katecheta w Nowym Sączu 1973-78. Wikariusz i katecheta we Wrocławiu (al. Pracy) 1978-91 ( z przerwą na III probację w Starej Wsi 1978-79), minister domu, katecheta w Opolu 1991-93, superior i proboszcz we Wrocławiu 1993-98, minister i operariusz, w parafii Świętego Ducha w Nowym Sączu 1998-2009. Będąc proboszczem przyczynił się do m.in.: odnowienia prezbiterium, zmiany ogrodzenia od strony ul. Makowej, położenia dachu (papa) na domu zakonnym i parafialnym, rozbudowy organów, odnowienia malarskiego wystroju kościoła, postawienia krzyża na szczycie kościoła, zrobienia mebli w górnej i dolnej zakrystii, zainstalowania nowego nagłośnienia górnego i dolnego kościoła, założenia grupy AA, zapoczątkowania działania neokatechumenatu, stworzenia nowych 4 męskich róż różańcowych.
Urodzony 4 X 1959 w Starym Sączu, święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1989 w Warszawie. Duszpasterz we Wrocławiu 1990-93. Prefekt kleryków w Krakowie 1993-95. Superior i proboszcz we Wrocławiu 1998-2005, spowiednik przy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach 2005-2007, prefekt bazyliki Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie 2007-09, operariusz i ekonom domu w Kłodzku (od 2009 r.). Dzięki jego staraniom m.in. położono nowy dach na kościele, uporządkowano ogród, odnowiono obraz Matki Bożej Pocieszenia, przeprowadzono remont dolnego kościoła, położono nową posadzkę w holu kościoła, wyremontowano instalację elektryczną w górnym kościele.
Urodzony 21 VI 1963 w Radomiu, święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1992 w Nowym Sączu.
Studiował filozofię w Krakowie 1984-87 oraz teologię ogólną i biblijną na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie 1988-94. Duszpasterz akademicki w Opolu 1994-2000, duszpasterz akademicki przy bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie, superior i proboszcz we Wrocławiu 2005-08. Od 2008 r. przełożony Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego. Za jego kadencji, m.in. udostępniono ogród dla parafian, odnowiono salki w przyziemiu kościoła dla scholi, odnowiono hol kościoła, przeprowadzono remont toalet przy kościele oraz remont pomieszczeń w domu parafialnym; wyremontowano refektarz i aulę w domu zakonnym, kancelarię, poczekalnię przed nią i pomieszczenia na poradnię rodzinną, przeniesiono sklepik z prasą do nowo wyremontowanych pomieszczeń obok biblioteki i komitetu charytatywnego, powieszenie kotarę przy wejściu do kościoła, zapoczątkowano działalność Duszpasterstwa Czterdziestolatków.
Urodzony 21 IV 1964 we Wrocławiu, święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1994 w Krakowie.
Studiował filozofię w Krakowie 1985-89, teologię w Neapolu 1990-93 oraz teologię duchowości na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie 1993-95. Socjusz magistra nowicjatu w Starej Wsi od 1995. Duszpasterz akademicki w Nowym Sączu 1998-2004, odbył trzecią probację w Australii 2004-05, duszpasterz akademicki w WAJ-u w Krakowie 2005-2008, od 2008 r. superior i proboszcz we Wrocławiu. Od początku jego kadencji m.in. zamontowano siatki przeciw gołębiom w kościelnych oknach, zrobiono łazienki w pokojach na parterze domu zakonnego, zapoczątkowano spotkania biblijne i adoracje Najświętszego Sakramentu w ciszy, wykonano nowe tablice ogłoszeniowe w przedsionku kościoła, zmieniono godziny Mszy św. niedzielnych i w dni powszednie, nadano placowi przed kościołem nazwę o. Adama Wiktora SJ.
Tekst ze specjalnego numeru Głosu Pocieszenia (czerwiec 2010), przygotowany przez bs na podstawie „Encyklopedii wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995″, w opr. Ludwika Grzebienia SJ, Kraków 2004, oraz źródeł własnych redakcji GP.
| Liczba mieszkańców | 12 900 |
| Kaplica cmentarna | Wrocław |
| Odpust | 15 marca, urocz. św. Klemensa Dworzaka, 1. niedziela września – Matki Bożej Siewnej |
| Nabożeństwo 40-godzinne | II niedziela Adwentu |
| Wieczysta adoracja | 3 marca |
| Ulice | Arctowskiego, o. Beyzyma, Beniowskiego, Blacharska, Bzowa, pl. Bzowy, Chabrowa, Domeyki, Fiołkowa, Gen. Hallera (nr 82 do końca, 93 do końca), Grabiszyńska (nr 175 do końca, 176 do końca), Heblarska, Inżynierska, Kreślarska, Księgowa, Lakiernicza, Makowa, Męcińskiego, Monterska, Narcyzowa, Nasturcjowa, Odkrywców, Ogrodowa, Ostrowskiego (nr 1-24), Pierwiosnkowa, Pilnikarska, Pionierska, Podróżnicza, Al. Pracy, Rogozińskiego, Różana, Słonecznikowa, Stolarska, Ślusarska, Tapicerska, Tokarska, Żeglarska |
| Przedszkole | Przedszkole Nr 59, ul. Narcyzowa 6; Przedszkole Nr 96, Aleja Pracy 29a; Przedszkole Nr 117, ul. Fiołkowa 9a |
| Szkoła podstawowa | Szkoła Podstawowa Nr 82, ul. Blacharska 13; Szkoła Podstawowa Nr 109, ul. Inżynierska 54 |
| Gimnazjum | Gimnazjum Nr 6, al. Pracy 24 |
| Szkoła średnia | Zespół Szkół Budowlanych, ul. Grabiszyńska 236 (liceum profilowane, technikum, ZSZ) |
| Cmentarz | Wrocław (kom.) |
| Erygowanie parafii | 1.05.1932 r. |
| Księgi metrykalne | od 1945 r. |
| Wizytacja kanoniczna | 2010 r.: ks. bp Edward Janiak |
| Wspólnoty i Ruchy | Apostolstwo Modlitwy, Akcja Katolicka, Żywy Różaniec, Odnowa w Duchu Świętym, Jezuickie Duszpasterstwo Młodych (wspólnota Magis, zespół młodzieżowy Clemensianum, schola Laudate Dominum), Liturgiczna Służba Ołtarza, Droga Neokatechumenalna, Kościół Domowy – Oaza Rodzin, Duszpasterstwo Ludzi Pracy, Komitet Charytatywny, Kawiarenka Parafialna, Grupy pomocy i wsparcia, Klub Seniora, Duszpasterstwo 40-latków. |
| Zgromadzenia i zakony | Księża Jezuici, 53-232 Wrocław, al. Pracy 26, tel. 713601018, fax 713601718 |
| Regon | 040080019 |
