Pobierz plik PDF >>>

„W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” (Łk 2, 8 – 12).

„Pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.  Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu” (Łk 2, 15b – 16).

Historia: Pasterzom zostaje objawiona wieść o narodzinach w Betlejem Zbawiciela – Mesjasza – Pana. Pasterze zanoszą do Maryi i Józefa tę radosną wiadomość.

Obraz: Wraz z pasterzami składam pokłon Dziecięciu – mogę opowiedzieć Maryi, kim dla mnie jest Jej Syn.

Prośba: Abym używał daru mowy do błogosławienia, a szczególnie do głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu w Jezusie.

1. Od stajenki betlejemskiej Łukasz przenosi nas do pasterzy, trzymających straż przy swoich owcach. W stajence poza Malutkim Jezusem, Jego Rodzicami, są prawdopodobnie zwierzęta (Iz 1,3), więc zapewne jest cicho i spokojnie, natomiast gwar, ruch, światłość, śpiewy anielskie są w scenie z pasterzami. Warto poczuć i rozważyć tą różnicę. Gdzie chciałbym być?
2. Pasterze jak Maryja uważnie słuchają słów anielskiego posłańca. Zaraz, kiedy aniołowie odchodzą, po krótkiej refleksji podejmują decyzję, aby zostawić swe trzody, nad którymi trzymali straż. Trzody te były całym źródłem ich utrzymania oraz punktem odniesienia budowania wspólnoty pasterskiej. Teraz jednak porzucają i źródło utrzymania i bezpieczną wspólnotę, idą, aby zobaczyć: „co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił”. Kolejny raz przekonujemy się o istotnej roli słowa na drodze wiary. Pasterze są jak Abraham (Rdz 12, 1 – 3) posłuszni słowu Pana, idą, niosąc „dobre słowo” – błogosławieństwo, którego zapewne Maryja z Józefem bardzo oczekiwali.
3. O czym to opowiadają pasterze osobom zgromadzonym w stajence betlejemskiej? To, co usłyszeli, nic więcej, nic mniej: „Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”. Teraz Maryja dowiaduje się, ze Jej Syn jest Zbawicielem – Mesjaszem – Panem (Adonaj). Po słowach jakie Maryja usłyszała od Gabriela, teraz otrzymuje kolejne wskazania pomocne do odkrywania tożsamości Jej Syna. A to dopiero początek, będzie jeszcze „cierpiący Sługa Jahwe” (Iz 52,13 – 53,12). Opowiedz Maryi kim dla ciebie jest Jej Syn. Jaką wspólną drogę, ty i Jezus, przeszliście przez te wszystkie lata, twego pielgrzymowania na ziemi ? Może Maryja będzie chciała ci coś powiedzieć, posłuchaj, poczuj, …odpowiedz.
4. Do małego dziecka idzie się z prezentem – w końcu 25 XII, Jezus będzie miał urodziny – podaruj Jezusowi jakiś dar, taki od serca, szczery.